Na vele jaren docent te zijn geweest, eerst bij de Universiteit Utrecht, daarna hier op de Hogeschool Utrecht, kwam ik steeds meer tot de realisatie dat leren, studeren en werken meer hand-in-hand zouden moeten gaan. Het leren moet een integraal onderdeel worden van het uitvoeren van je werkzaamheden als professional. Gelukkig kon ik in 2019 samen met Gert enthousiast aan de gang met het ontwikkelen van Open ICT om juist dit idee te kunnen realiseren. Ik merk dat ik het super leuk vind om direct met studenten bezig te zijn en hen te helpen in hun persoonlijke ontwikkeling naar het zijn van ICT professional. De persoonlijke aandacht die ik kan geven aan de studenten draagt zeer veel bij aan deze ontwikkeling.

In het studiejaar 2019 ben ik samen met Arno gestart met deze nieuwe vorm van onderwijs in jaar 1. Ik heb me altijd afgevraagd hoe je studenten echt aan het leren krijgt en ze gemotiveerd zijn om veel tijd te steken in hun studie. Met Open-ICT hebben we daar een antwoord op gevonden door studenten aan echte projecten te laten werken en kort-cyclisch (iedere twee weken) producten te laten maken waar ze ook voor leren. 

In 2007 de overstap gemaakt vanuit het bedrijfsleven naar het onderwijs. Met veel plezier begonnen bij de opleiding Informatica als docent en door de jaren heen van alles en nog wat gedaan, waaronder veel samengewerkt met het bedrijfsleven, want we leiden immers op voor de praktijk. De ICT-opleidingen van de HU zijn meegegaan met de tijd: inhoud en aanbod wijzigen voortdurend. Maar ook de onderwijsvormen gaan mee, naast het brede reguliere aanbod is er sinds een jaar het open aanbod: Open-ICT, waarin je zelf ontdekt waar jouw ICT-talent zit. In september 2019 heb ik voor mezelf een mooie overstap gemaakt naar de Open-ICT opleiding, waarmee we goed kunnen aansluiten bij de diverse vormen van leren van onze studenten.

Na zelf op de Hogeschool Utrecht mijn Bachelor HBO-ICT Business IT & Management gehaald te hebben ben ik bij de HU betrokken gebleven, maar dan als docent bij OPEN-ICT. Zelf heb ik meegedaan met de eerst iteratie van Open Innovation als student, dus ik heb eerstehands ervaring met deze didactische werkwijze. Naast mijn werkzaamheden op de HU volg ik de Master of Business Informatics op de Universiteit Utrecht.

Drie jaar geleden ben ik in het onderwijs gestart bij de opleiding ICT van Windesheim. Daarvoor had ik eigen ondernemingen in de ICT en het begeleiden in persoonlijke ontwikkeling. Dit is ook de reden dat ik naar het onderwijs ben gegaan: om studenten te begeleiden, zichzelf te leren kennen en hun talenten te ontdekken. Het leukste van het werk als docent is om studenten te enthousiasmeren en uit te dagen in nieuwe ontwikkelingen, zoals app ontwikkeling, low-code en Data Science.  De OPEN-ICT richting bij HU is gebaseerd is op praktijkopdrachten, wat een ideale leeromgeving voor studenten is. Daarvoor heb ik de overstap gemaakt naar de HU om daar aan bij te dragen.

Na een jaar of 9 gewerkt te hebben als adviseur en MVO manager bij de overheid in de hoek van bestuurskunde/bedrijfskunde/IT, heb ik mijn wens ingevuld om me met ontwikkeling van mensen bezig te houden. Gedreven door de vraag hoe het beste uit mensen te halen ben ik bij open-ict beland waar leren echt centraal staat, dicht aansluitend bij de individuele leervraag en de praktijk en ballast als cijfers en vaste vakken overboord kunnen.

In 1998 ben ik afgestuurd als wiskunde docent, maar ik vond IT toch veel leuker. Ik besloot daarom aan te slag te gaan als ICT docent voor een trainingsinstituut. Ik heb vervolgens 8 jaar lang les gegeven in Microsoft systemen. In die tijd was het nog Windows NT 4.0, de voorloper van onze huidige Windows. Daarna ben ik aan de slag gegaan als infrastructuur consultant en heb ik diverse IT omgevingen ontworpen. Veel technieken die vandaag de dag heel normaal zijn heb ik zien ontstaan. In 2017 heb ik de overstap gemaakt naar de HU als SNE (nu CSC) docent. Zelf geloof ik niet heel erg sterk in de traditionele klassikale les methodiek. Tijdens mijn carrière als ICTer heb ik ervaren dat hoe verder je komt hoe meer je zelf moet uitzoeken. In heb een boek geschreven over IPv6 (guide to IPv6). Hierdoor moest ik mijzelf onderwijzen in dit protocol. Er waren toen geen IPv6 cursussen. In het verleden ben ik door onder ander Microsoft en de NGN (nu onderdeel van KNVI) gevraagd om sessies te houden op diverse (toen) nieuwe Microsoft technologieën. Hierbij moest ik zelf alles uitzoeken en uitvinden. Vaak was ik dan één van de eersten die met de technologie aan de slag ging. Het vinden van de juiste kennis is voor mij een kernwaarde van een goede ICTer. Dit heeft mij in het verleden 2 jaar de MVP status bij Microsoft opgeleverd. De overstap naar OPEN-ICT is voor mij een logische keuze. Ik begeleid liever studenten in het zelf vinden van de juiste kennis. Hoe zorg je dat je later in dit werkveld kunt blijven werken daar in dit vakgebied elke dag nieuwe technologie ontwikkeld wordt.

Mijn passie ligt, als het gaat om het IT werkveld, bij security. Hoe moeilijker hoe leuker en het maakt mij niet uit of het gaat om  defensieve of offensieve security. Naast mijn werk doe ik een master opleiding (Master of Informatics) bij de Hogeschool Utrecht en verwacht deze snel te af te kunnen ronden.

Ik ben 10 jaar oud als ik mijn eerste computer krijg. Ik heb enorm veel plezier met alle spelletjes er op gespeeld kunnen worden en daarmee wordt ook het zaadje gepland van mijn grote droom: om ooit zelf spelletjes te maken. Na een lange omweg (en het idee dat ik het mezelf zou kunnen en moeten leren) duik ik op mijn 28ste weer de collegebanken in. Deze keer voor een opleiding informatica om zo mijn droom alsnog waar te maken. Na 6 jaar studie is het dan eindelijk zover en vlak voor mijn afstuderen krijg ik een baan als game ontwikkelaar. Na 5 jaar dit met veel plezier te hebben gedaan maak ik de overstap naar het onderwijs. Om jonge talenten te begeleiden in het waarmaken van hun dromen. Niet vanuit de rol van expert, maar als mentor omdat ook ik zeker niet alles weet, of hoef te weten. En ik ook de creativiteit van anderen niet in de weg wil staan maar wil stimuleren.